Vincent Bijlo (1965). Vanaf het moment dat ik me bewust was van mijn omgeving was er radio. Hij stond bij ons thuis altijd aan. Ik raakte er al snel door gefascineerd. Er waren mensen op, die er niet echt waren, en toch wel, ze kwamen de kamer binnen. Hoe zachter en geconcentreerder ze spraken, hoe dichterbij ze kwamen.

Later, toen ik zelf bij Radio 1 werkte, als "annonceur extra-ordinair" bij het documentaireprogramma Holland Doc Radio, ik presenteerde het tien jaar, begon ik steeds meer de andere kant van het medium te ontdekken.

Nu Radio Bloemendaal op mijn pad gekomen is - ik luisterde er overigens op de Middengolf als kind al naar, als ik bij mijn oma in Hillegom logeerde - hoop ik te kunnen laten horen hoe ik vind dat goede radio hoort te klinken. Intiem, oprecht en authentiek. Ik wil praten met mensen zoals ik ook bij ze thuis met ze zou praten, ik wil horen wat ze drijft, zonder dat ze vertellen wat ze altijd al vertellen.

Ik wil geest, humor, maar ook treurnis, modder, hemelse modder. Modder die ze verder heeft gebracht in hun leven. Er is al genoeg gebabbel in de wereld, ik wil goede gesprekken die dieper gaan dan vraag en antwoord. Ik wil radio die ik niet snel zal vergeten.

Jajaja, dat kan ik nou wel willen, maar dat maakt de luisteraar wel uit. Natuurlijk, dat weet ik, maar ik zal er alles aan doen de oren gespitst te houden.