Ariëlla Kornmehl (1975) is filosoof en schrijfster van romans. Zij debuteert in 2001 met 'Huize Goldwasser', over een dochter uit een traditioneel Joods milieu die een relatie krijgt met een niet-joodse filosofiestudent. Daarop wordt zij door bijna haar hele familie verstoten. Hierna volgt in 2005 'De vlindermaand' dat speelt in post-apartheid Zuid-Afrika waar Kornmehl twee jaar verblijft. In 2009 verschijnt 'Een stille moeder' over een in Nederland wonende jonge Russisch-Tsjechische moeder die op zoek gaat naar haar wortels. Het krijgt de Boekdelenprijs 2011. 'Wat ik moest verzwijgen' (2013) is voorlopig Kornmehls laatste roman. Dat is het verhaal van de ondergedoken Jet en Misha, waarbij blijkt dat voor sommige mensen de oorlog pas na 1945 begon.

Joodse opvoeding
De jonge Ariëlla groeit op in een zeer beschermd joods milieu. Ze raakt vertrouwd met de bijbel, gaat naar een joodse school, leert Hebreeuws. Haar wordt bijgebracht dat God er altijd is en ziet wat je doet. Later stelt ze stelt kritische vragen bij dat geloof. Daarom gaat ze ook filosofie studeren om te onderzoeken of ze uit zichzelf religieus is of dat het door de opvoeding komt. Ze geniet ervan om daar vanuit haar studie op een rationele manier mee om te gaan. Maar na al die jaren worstelt ze nog altijd met de vragen die haar al zolang puzzelen.

Bergen-Belsen
Vanuit het 'Fonds voor de Letteren' wordt Kornmehl tijdelijk 'writer in residence', gastschrijver in Duitsland. Van daaruit bezoekt ze in april 2019, samen met haar collega Tommy Wieringa, het voormalige concentratiekamp Bergen-Belsen, waar meer dan 70.000 mensen aan de uitputtings- en hongerdood zijn gestorven. Het brengt haar tot een aantal schokkende inzichten: "Wanneer je het kamp uitwandelt en vroeger uitgebreid hebt geleerd over de onvoorstelbare onmenselijkheden die een bevolkingsgroep en gevangenen is aangedaan, over de wreedheid van de mens en de gewetenloosheid die alle ellende heeft veroorzaakt, wil je alleen maar kunnen hopen dat dat verleden tijd is, dat het tegenwoordig beter is, dat dat niet meer ¬gebeurt, dat mensen respectvol met elkaar ¬omgaan. Maar de werkelijkheid laat anders zien, overal in de wereld, op elk continent, zijn er nog steeds plekken waar mensen elkaar afslachten omdat ze anders zijn, gewoon om wie ze zijn. De wereld wordt nog steeds bevolkt door mensen wier dierlijke ziel de goddelijke ziel overheerst. Er lijkt amper iets veranderd. Dat is wat verdrietig maakt, dat kinderen niet in een betere wereld opgroeien."

Duitse jeugd
Kornmehl treedt veel in Duitsland op voor leerlingen en leest dan passages voor uit haar laatste, in het Duits vertaalde, roman: 'Was du mir verschweigst'. Dan vertelt ze ook over haar eigen familiegeschiedenis, over haar grootvader die in de jaren 30 vorige eeuw naar Nederland vluchtte. Dan is vaak de reactie: "Maar waarom vluchtte hij? Hij was toch een Duitser en geen Syriër?' En dan moet ze toch weer uitleggen dat hij niet zomaar een Duitser was, maar een joodse Duitser.

Op de middelste foto rechts, laat Rob zijn tattoo zien, waar in Hebreeuwse letters het woord vertrouwen staat.

De muzieklijst van Ariëlla Kornmehl.