“Wat is de taak van de mens?” Die vraag las mijn eega voor aan onze kleuter, uit een kinderbijbel. Iedereen die weleens met een kleuters gepraat heeft weet: kinderen stellen de belangrijkste vragen en zeggen zonder meer waar het op staat. Dat bleek, getuige zijn antwoord: “Opruimen toch?”
Er gebeurt van alles met ons en om ons heen, dat was zo en zal zo blijven, maar toch. De vernietigingsoorlog van Rusland tegen Oekraïne, de niets ontziende meedogenloze bombardementen van Israël op Gaza, ga zo maar door.
Een mens kan zomaar opeens overweldigd raken door de grootsheid van het bestaan. Een plaats kan daardoor ‘heilige grond’ worden. Het woord ‘heilig’ is verbonden met God, kerk en heiligenlevens. Om duidelijk te maken dat het iets anders is dan het ‘profane’, het wereldse.
Een nieuw jaar begint ook bij Aangeraakt met een onbeschreven blad en nieuwe moed. En: een nieuw thema. ‘… wat er te vieren valt’. Met dit thema gaan wij de windmolens te lijf, dit jaar.
Het wordt een mooie maand, april. Er valt lekker veel te vieren: Pasen, Koningsdag, een verjaardag, de bevrijding. Heffen we elke week het glas of is er zeker in deze onzeker tijden meer nodig dan aan afgesproken datum.
De samenstellers van Aangeraakt kozen voor de eerste helft van dit jaar voor het thema ‘Wat er te vieren valt’. Het leven is best wel een gedoetje (Rene Gude). Denkend over de eindigheid van het leven komen mensen (soms) tot grote inzichten, zoals over wat echt belangrijk is.
Er moet gevierd worden. De tijden zijn donker genoeg. Je kunt de toestand van de wereld (ver weg en dichtbij) een reden in vinden om ‘al dansend op de vulkaan’ helemaal los te gaan, of juist te vieren wat we willen koesteren tegen alle vervlakking in.
In deze decembermaand staat Teun-Jan Tabak in Aangeraakt even stil bij de ontwikkelingen in de tijd.
De juiste balans tussen (professionele) afstand en betrokkenheid is een grote opgave voor wie werkt met en voor mensen, voor ouderen in het bijzonder. Mantelzorgers die werken met hun hart worstelen met ‘nee’ of ‘ik moet nu naar huis’.
In deze aflevering neemt Joost van den Bogert de luisteraar mee in de onvermijdelijke en belangrijke zorg die nodig is rond het levenseinde.